[1] Ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę, [2] mój Boże, 

[3] Nikt bowiem, kto Tobie ufa, nie doznaje wstydu;
doznają wstydu ci, którzy łamią wiarę dla marności. 

[4] Daj mi poznać drogi Twoje, Panie,
i naucz mnie Twoich ścieżek! 

[5] Wiedź mnie drogą Twej prawdy i pouczaj,
bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawca,
i w Tobie mam zawsze nadzieję. 

[6] Wspomnij na miłosierdzie Twe, Panie,
na łaski Twoje, co trwają od wieków. 

[7] Nie wspominaj grzechów mej młodości ani moich przewin,

[8] Pan jest dobry i prawy, 
dlatego wskazuje drogę grzesznikom; 

[9] rządzi pokornymi w sprawiedliwości,
ubogich wiedzie swą drogą. 

[10] Wszystkie ścieżki Pana - to łaskawość i wierność
dla tych, co strzegą przymierza i Jego przykazań. 

[11] Przez wzgląd na Twoje imię, Panie,
odpuść mój grzech, a jest on wielki. 

[12] Kim jest człowiek, co się boi Pana?
Takiemu On wskazuje, jaką drogę wybrać. 

[13] Dusza jego trwać będzie w szczęściu,
a jego potomstwo posiądzie ziemię. 

[14] Pan przyjaźnie obcuje z tymi, którzy się Go boją,
i powierza im swoje przymierze. 

[15] Oczy me zawsze [zwrócone] ku Panu,
gdyż On sam wydobywa nogi moje z sidła. 

[16] Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną,
bo jestem samotny i nieszczęśliwy. 

[17] Oddal uciski mojego serca,
wyzwól mnie z moich ucisków! 

[18] Wejrzyj na udrękę moją i na boleść
i odpuść mi wszystkie grzechy! 

[19] Spójrz na mych nieprzyjaciół: jest ich wielu
i gwałtownie mnie nienawidzą. 

[20] Strzeż mojej duszy i wybaw mnie,
bym się nie zawiódł, gdy się uciekam do Ciebie. 

[21] Niechaj mnie chronią niewinność i prawość,
bo w Tobie, Panie, pokładam nadzieję. 

[22] Boże, wybaw Izraela
ze wszystkich jego ucisków!

Ps 25[24],1-22 (BT)

Psalmista staje przed obliczem Boga i uczy nas dziękczynienia w każdym czasie i każdej sytuacji życia. Tematem psalmu 24/25 jest bowiem ufność wśród niebezpieczeństw, prześladowań i zasadzek wroga: "treścią przypomina lamentację, ale cel ma dydaktyczny: pouczyć o wierności przymierzu z Bogiem (ww. 10.14)" (BT). Jest to jeden z przykładów tzw. psalmu alfabetycznego, czyli ułożonego według liter alfabetu hebrajskiego, od których w oryginale rozpoczynają się kolejne jego strofy (por. Ps 9; 25; 34; 37; 111; 112; 119; 145). Jest to również ufna modlitwa-prośba o odpuszczenie grzechów i ocalenie (BŚP), w której człowiek prosi o "ukazanie drogi Twojej, Panie", gdyż tylko Ty możesz "nauczyć [nas] chodzić ścieżkami, które wskazujesz" (Ps 25,4). 

Modlący się tym psalmem przypomina dziecko zależne od rodziców, które oddaje się całkowicie w ręce Boga. Pragnie Mu zaufać i nauczyć się od Niego, jak ma postępować w swoim życiu. Stąd też głębokie przekonanie: "Prowadź mnie według Twej prawdy i pouczaj, / bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawco, / i w Tobie mam zawsze nadzieję" (w. 5) oraz "Niechaj mnie chronią niewinność i prawość, / bo w Tobie, Panie, pokładam nadzieję" (w. 21). Kotwica nadziei (hebr. תקווה - [tikwa]), założona u początku i na zakończenie tej modlitwy, pozwala zachować pewność, że "Pan jest dobry i prawy, wskaże drogę błądzącym. Pokornych poprowadzi ku sprawiedliwości, ubogim/pokornym wskazuje drogę" (w. 8-9).