Wyszukiwarka:
Warto przeczytać

Stabińska Jadwiga - Prorokini Anna

2016-06-18

News

Jadwiga Stabińska OSB, Prorokini Anna, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Kraków 2012.

Łukasz w swojej Ewangelii mówi o prorokini Annie jedynie w 5 zdaniach przy okazji opisu ofiarowania Pana Jezusa w Świątyni Jerozolimskiej: Przebywała tam również prorokini Anna, córka Fanuela z rodu Asera, bardzo podeszła w latach. W małżeństwie przeżyła siedem lat i owdowiała. Miała już osiemdziesiąt cztery lata. Nie opuszczała świątyni i służyła Bogu, poszcząc i modląc się dniem i nocą. W tej właśnie chwili nadeszła, wielbiła Boga i opowiadała o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem (Łk 2, 36-38).

Łatwo więc stwierdzić, że to bardzo mały zasób wiadomości, aby powiedzieć coś więcej o owej prorokini. Takiego zdania nie była jednak siostra Jadwiga Stabińska ze zgromadzenia sióstr benedyktynek, autorka powieści biblijnej Prorokini Anna wydanej przez Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy w 2012 roku. Sama autorka w krótkim opisie książki, zamieszczonym na okładce pisze tak:

Życie Anny nie zawsze było sielanką. Pewnego dnia umiera jej najstarsza córka, potem mąż zostawia ją z gromadka dzieci. Samotna wdowa pośrodku znojów codziennego życia powoli uczy się pokory i zaufania Bogu. Kiedy dzieci stają się samodzielne, Anna przekazuje im cały swój majątek i przenosi się do Jerozolimy. Tam postanawia do końca wypełnić Boży plan – odtąd chce wieść życie mniszki przy świątyni i tak oczekiwać na przyjście zapowiadanego Mesjasza. Obdarzona niezwykłymi zdolnościami chętnie służy mądrą radą małym iw wielkim, za co jest powszechnie poważana i zyskuje sobie miano prorokini. Na jej oczach dochodzi do burzliwego przejęcia władzy przez Heroda. Czy sędziwa Anna doczeka spotkania z Mesjaszem? Czy Go rozpozna? I co się potem wydarzy?

Czytając książkę można dojść do wniosku, że to nie „tylko” 5 zdań, ale „aż” 5 zdań. Autorka bardzo zgrabnie połączyła te kilka faktów opisanych w Ewangelii z danymi historycznymi i geograficznymi Izraela. Zdumiewają plastyczne opisy przyrody (chociażby Jeziora Galilejskiego), opisy Jerozolimy i samej Świątyni sprawiają, że oczyma wyobraźni czytelnik może przenieść się do Ziemi Świętej. Opis życia Anny przeplatają dane historyczne i autentycznie żyjące w tamtym okresie postacie.

Całość kompozycyjna jest spięta klamrą, bowiem ostatni rozdział jest dokończeniem pierwszego, a środek wypełnia niejako retrospekcja życia głównej bohaterki. W pierwszym rozdziale mamy opis spotkania Symeona i Anny z parą młodych małżonków z Nazaretu, którzy przynieśli do świątyni swojego pierworodnego syna, aby według przepisów Prawa ofiarować go Bogu. Jednak opis ten w pewnym momencie urywa się, a autorka przechodzi do opisu życia prorokini Anny.

W książce stykamy się z Anną, jako małą dziewczynką mieszkającą w domu rodzinnym ojca Fanuela z rodu Asera i matki Lei w Safed. Towarzyszymy jej następnie w dorastaniu i nauce pod okiem matki (zarządzanie gospodarstwem domowym) i ojca (pisanie, czytanie, Pisma, język hebrajski i aramejski). Bowiem Anna, jako spadkobierczyni majątku, miała być kobietą wykształconą. Dalej stajemy u boku Anny na ślubnym kobiercu, gdy wychodzi za mąż za Arama. Z nim stworzyła ona ciepły, pełen miłości dom, różniący się od domów ortodoksyjnych Żydów (Aram pozostawał pod wpływem idei greckich). Towarzyszymy Annie w chwilach radosnych małżeństwa, przy narodzinach jej dzieci; jednak łączymy się też z nią w bólu, gdy umiera jej najstarsza córka Mariam (jeszcze jako niemowlak), a później także mąż, z którym spędziła wspaniałe 7 lat małżeństwa. Anna, mając już od dzieciństwa silny związek z Szekinach – Bogiem (jak go nazywała), po wydaniu wszystkich swych dzieci i zapewnieniu im bytu udaje się do Jerozolimy, by swe życie poświęcić Bogu. Tam staje się jedną z najbardziej poważanych i szanowanych nabiah. Podczas pobytu w Świątyni wiele dzieje się w życiu Anny, poświęca się ona modlitwie i pomocy drugim, spotyka się z ważnymi postaciami tamtego czasu itd. W ostatnim rozdziale spięto klamrą,o czym już wcześniej wspomniałem, całość kompozycyjną. Anna rozradowana zaczyna głosić, że Mesjasz przybył na ziemię. Ale czy ludzie jej uwierzą? To oczywiście ogromny skrót zawartych w książce wiadomości. Aby dokładnie poznać życie prorokini Anny zapraszam do lektury!

Książka w bardzo przystępny sposób ukazuje historię Anny, a obocznie historię Narodu Wybranego. Czytając książkę ma się wrażenie, że stoi się przy głównej bohaterce, że wraz z nią przezywa się obecność Boga. W sposób bardzo plastyczny i działający na wyobraźnię autorka opisała przyrodę i krajobraz Ziemi Świętej. Barwne opisy wprost przenoszą nas nad Jezioro Genezaret, do Kafarnaum, czy do Jerozolimy i Świątyni. Wizualnie, oczyma wyobraźni, można widzieć te wydarzenia i postacie. Na uwagę zasługują także opisy głębokiej religijności Anny. Możne ona być dla nas wzorem przeżywania Obecności Szekinach. Prorokini jest posłuszna nakazom Bożym, zawsze ma do Niego ogromne zaufanie. Poza tym aż bije od niej dobroć, serdeczność i ogromna pokora. Tego właśnie uczy nas postać Anny – całkowitego oddania się woli Bożej, bo tylko w jej pokornym wypełnianiu znajdziemy szczęście. Mimo biedy, trudnych warunków bytowych, Anna nie zapomina o bliźnich, z którymi dzieli się wszystkim, co otrzyma. Jej ogromna wiara może w nas zbudzić pytanie – czy ja też bym tak potrafił/potrafiła? Lektura tej powieści może pomóc w odkryciu działania Boga w każdej, nawet najmniejszej rzeczy.

Po przeczytaniu książki właśnie taki będę miał obraz Prorokini Anny – prostej, pokornej i dobrej kobiety, która całe swe życie poświęciła Bogu i całkowicie mu zawierzyła. Polecam tę książkę każdemu, kto zastanawiał się kim była Anna. Polecam ją także tym, którym brakuje gdzieś pełnego zaufania woli Bożej, by przykład Anny ukazał im, że pójść za Bogiem to poznać Mesjasza i Zbawienie. To właśnie wysuwa się na plan pierwszy – ufając Bogu do końca, oddając swoje życie w Jego ręce ujrzymy Zbawienie. Nie zostaje wiec nic innego jak sięgnąć po Prorokinię Annę i zaczerpnąć z niej jak najwięcej dla siebie.

Kamil Żyłka


*
Powieść rozpoczyna i kończy się w tym samym miejscu - przy schodach prowadzących do bramy Nikanora. Annę poznajemy jako starą niewiastę towarzyszącą Symeonowi, który za natchnieniem Ducha przyszedł do świątyni, aby przywitać Mesjasza. Anna stojąc nieruchomo z przymkniętymi oczyma, rozważa tę szczęśliwą chwilę, kiedy na dziedzińcu świątyni na własne oczy ujrzała długo oczekiwanego Zbawiciela. To niezwykłe wydarzenie wprowadza ją w stan pewnego rodzaju uniesienia, dzięki któremu przenosi się w świat własnego dzieciństwa.

Od tego momentu, towarzysząc Annie, poznajemy tajniki nie tylko jej osobistego życia, ale także obyczaje i tradycje Narodu Wybranego w kontekście rzymskiej okupacji, gdzie walka o władzę przenika się z tęsknotą za Mesjaszem. Dowiadujemy się m.in. o zwyczajach panujących w społeczeństwie żydowskim, o zasadach i wartościach odgrywających kluczową rolę w życiu rodzinnym i religijnym. Fabuła powieści doskonale wprowadza nas w ówczesną rzeczywistość. Poruszająca jest także głęboka więź jaka łączy Annę z Najwyższym oraz ta, która łączy córkę z rodzicami, zwłaszcza z ojcem, będącym ogromnym autorytetem dla dorastającej dziewczyny.

W wieku 13 lat Anna zostaje wydana za mąż za młodego Greka Arama. Mimo, że nie urzeczywistnia on ideału jej ojca Fanuela, to jednak wspólnie tworzą dom pełen ciepła imiłości. Anna jest przykładną, kochającą żoną swego męża, który także odwzajemnia jej uczucia, szanuje ją i obdarza bezgranicznym zaufaniem. Wkrótce po ślubie, życie młodych małżonków jeszcze bardziej nabiera barw, gdyż rodzi im się piękna, zdrowa córeczka Miriam. Szczęścia dopełnia wiadomość o kolejnej ciąży Anny. Niestety tym razem nie trwa ono zbyt długo, gdyż jeszcze przed narodzinami drugiego dziecka, pierworodna córeczka umiera. Mimo bólu, który pojawia się po stracie ukochanej Miriam, głęboko wierząca Anna tłumaczy sobie tę śmierć wolą Boga (Szekinach). Niebawem na świat przychodzą ich synowie Pargiel i Jeter, a po nich córka Serah. Wydawałoby się, że teraz już nic nie zmąci tej rodzinnej sielanki, ale wówczas Aram zaczyna chorować i wkrótce, po siedmiu latach ich wspaniałego małżeństwa, umiera. Przedtem jednak, wiedząc o widzeniu Anny, prosi ją o to, by po jego śmierci, nie opuściła domu dopóki nie wychowa dzieci.

Anna dotrzymuje słowa danego Aramowi na łożu śmierci i dopiero gdy dzieci osiągają dorosłość, udaje się do Jerozolimy, by swe życie całkowicie poświęcić Bogu.Otrzymuje zakwaterowanie przy świątyni i zajmuje się tkaniem kapłańskich tunik. Poświęca się nie tylko modlitwie, ale także pomaga wielu ludziom, zarówno dobrym słowem jak i radą. Dzięki swemu pobożnemu życiu staje się jedną z najbardziej poważanych i szanowanych osób tzw. nabiah. W ten sposób oczekuje zapowiedzianego przyjścia Jezusa Chrystusa, którego jest jej dane ujrzeć, o czym dowiadujemy się na samym początku powieści.

Siostra J. Stabińska w genialny sposób połączyła w tej powieści fakty religijne z pozareligijnymi. Krótki opis biblijny niejako uzupełniła obszernym, bardzo realistycznym opisem życia Anny, w oparciu o wydarzenia ówczesnych czasów. Umieszczając autentyczne nazwy geograficzne, imiona postaci oraz znane z Pisma Świętego wydarzenia, a także wielokrotnie wplatając w fabułę fragmenty psalmów i nawiązania do tekstów starotestamentalnych, sprawiła, że chwilami ciężko jest odróżnić fakty od fikcji literackiej. Zastosowanie pięknych, barwnych opisów przyrody i krajobrazu przenosi czytelnika wprost do Ziemi Świętej, pozwalając podróżować po niej wraz z bohaterami. Natomiast bardzo wiarygodne oddanie religijności Anny, pomaga współodczuwać wraz z nią obecność Bożą.

Uważam, że lektura tej książki skłania do refleksji nad relacją człowieka do Pana Boga. Pozwala, a nawet w pewien sposób wymaga, zastanowienia się nad swoją gotowością do pełnego zawierzenia się Opatrzności Bożej.

Ewelina Rajkowska

 

Pozostałe tematy
Aktualności

Życzenia - Wielkanoc 2024

Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa! (Exultet)

Z okazji świąt Zmartwychwstania Pańskiego życzymy nadziei, by jej blask oświecał każdy dzień; miłości, by wypełniała wszelki mrok serca oraz wiary w pełne radości spotkanie Zmartwychwstałego Króla wieków. Redakcja ssb24.pl

więcej

Jak dobrze przeżyć W. Post?

WIELKI POST jest czasem walki duchowej i sztuki rozeznawania. Służą temu klasyczne formy pobożności: post, jałmużna, modlitwa..., droga krzyżowa, gorzkie żale, nawiedzanie kościołów stacyjnych, kazania pasyjne. Zapraszamy też do udziału w serii katechez o bałwochwalstwie; zob. katechezy.

więcej
zobacz wszystkie

Liczba wizyt: 13780317

Tweety na temat @Ssb24pl Menu
Menu