Wyszukiwarka:
Warto przeczytać

Śpiewaj dla mnie - Luis Guitarra

2018-01-11

News

Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz...? Ps 8, 5



„Śpiewaj dla mnie” („Canta para mi”) - Luís Guitarra


Canta para mí, contágiame la Libertad...

es necesaria tras los muros de este infierno.

Canta para mí, acércame a la Humanidad

en cada historia, cada acorde y cada verso.

Canta para mí y nunca dejes de buscar, y no te canses de vivir, y no te rindas sin luchar.

Canta para mí, y nunca olvides que tu voz vence al silencio.

Canta para mí, te escucharé en la soledad de quien se sabe derrotado por sus miedos.

Canta para mí, y cuéntales a los demás que cada golpe te hace más fuerte por dentro.

Canta para mí, dame razones para andar,

proponte un nuevo porvenir, implícame en la gratuidad.

Canta para mí,

y nunca olvides que tu voz vence al silencio.


Canta, canta ... tan sólo canta/bis.

Canta para mí, porque preciso averiguar si "lo que soy” y "a donde voy” es lo que quiero.

Canta para mí, y no me dejes olvidar que hace algún tiempo también yo soñé tus sueños.

Canta para mí y nunca dejes de buscar, y no te canses de vivir, y no te rindas sin luchar.

Canta para mí,

y nunca olvides que tu voz vence al silencio.

Canta para mí, dame razones para andar, proponte un nuevo porvenir, implicame en la gratuidad.

Canta para mí,

y nunca olvides que tu voz vence al silencio.

Canta, canta ... tan sólo canta/bis.

Canta lo que crees, canta lo que esperas, canta lo que amas...

...y aunque a veces sea con un nudo en la garganta... canta,

...y aunque te parezca que ya nadie escucha nada... canta,

...y aunque a veces sientas que las fuerzas no te alcanzan... canta[1].

Zaśpiewaj dla mnie, zaraź mnie wolnością...

to jest konieczne za murami tego piekła.

Zaśpiewaj dla mnie, przybliż mnie do Ludzkości

w każdej opowieści, w każdym akordzie i każdym wierszu.

Zaśpiewaj dla mnie i nigdy nie przestań szukać i nie męcz się życiem i nie poddawaj się bez walki.

Zaśpiewaj dla mnie i nigdy nie zapominaj, że twój głos pokonuje ciszę.

Zaśpiewaj dla mnie, posłucham cię w samotności o tym, o którym się wie, że jest pokonany przez swoje lęki.

Zaśpiewaj dla mnie i opowiedz innym, że każde uderzenie czyni cię silniejszym w środku.

Zaśpiewaj dla mnie, daj mi powody do chodzenia,

Zaproponuj sobie nową przyszłość, zaangażuj mnie we wdzięczności.

Zaśpiewaj dla mnie, i nigdy nie zapominaj, że twój głos pokonuje ciszę.

Śpiewaj, śpiewaj ... po prostu śpiewaj / bis.

Zaśpiewaj dla mnie, ponieważ muszę się dowiedzieć to, „kim jestem” i „dokąd zmierzam”, tego chcę.

Zaśpiewaj dla mnie i nie pozwól mi zapomnieć, że przed jakimś czasem śniłem też twoje sny.

Zaśpiewaj dla mnie i nigdy nie przestań szukać i nie męcz się życiem i nie poddawaj się bez walki.

Zaśpiewaj dla mnie,

i nigdy nie zapominaj, że twój głos pokonuje ciszę.

Zaśpiewaj dla mnie, daj mi powody do chodzenia, zaproponuj sobie nową przyszłość, zaangażuj mnie we wdzięczności.

Zaśpiewaj dla mnie,

i nigdy nie zapominaj, że twój głos pokonuje ciszę.

Śpiewaj, śpiewaj ... po prostu śpiewaj / bis.

Śpiewaj w co wierzysz, śpiewaj czego oczekujesz, śpiewaj o tym, co kochasz...

... i choć czasami jest z węzłem w gardle(może „gubisz głos”)... śpiewaj,

... i choć wydaje ci się, że już nikt niczego nie słucha ... śpiewaj,

... i choć czasami czujesz, że sił ci brak... śpiewaj[2].

 


Kim jest autor piosenki?

Autor tekstu piosenki Luís Guitarra urodził się w Madrycie i tam od wczesnych lat życia zajmował się muzyką. W 1989 roku stworzył grupę muzyczną w stylu pop-rock. Przez kilkanaście lat angażował się w projekty sanitarne dla rozwoju społecznego. Ta działalność pozwoliła mu odwiedzić różne biedne kraje Ameryki Łacińskiej i Afryki, więc mógł poznać rzeczywistość tych krajów i sytuację osób w tych częściach świata. Teksty jego piosenek często odzwierciedlają doznane doświadczenia. W 2009 roku wydał płytę „Todo es de todos”. W tekstach piosenek usiłuje podsumować ostatnie 15 lat swej twórczości i solidarności z innymi. W ten sposób dziękował wszystkim wykonawcom i odbiorcom za całokształt pomocy w minionym czasie . Pod koniec 2014 roku wydał „A la intemperie”, gdzie na nowo pod wpływem wielu emocji, podkreślał znaczenie solidarności, miłości i wyraził nadzieję w możliwość zbudowania lepszego świata dla wszystkich. Luis Guitarra jest autorem ponad stu dwudziestu piosenek. Otrzymał różne odznaczenia i nagrody za kompozycję i interpretację swych utworów, między innymi: pierwsze miejsce na Festiwalu piosenki misyjnej w Madrycie w 1990 roku, czy Premio David 2015 za „Najlepsze CD współczesnej muzyki religijnej”[3].

Istota antropologii chrześcijańskiej

Antropologiczne podstawy pedagogiki katolickiej sięgają do czasów Platona i Arystotelesa. Ich zasadniczy bieg, jak i główny nurt filozofii chrześcijańskiej, jest wyznaczony dorobkiem tychże filozofów. Platon inspirowany wcześniejszymi intuicjami literatury i religii greckiej dostrzegał w człowieku boski element istniejący w nim dzięki duszy. Człowiek to przede wszystkim dusza potraktowana jako towarzyszka bogów, bowiem jest wieczna[4]. Mamy też w platonizmie do czynienia z radykalnym przeciwstawieniem duszy ciału. Chociaż takie stanowisko jest niezgodne z potoczną i naukową wizją człowieka, w której człowiek jawi się jako jedność psychofizyczna w każdym swoim akcie, to jednak należy docenić w całej tradycji platońskiej fundamentalną intuicję, że w człowieku istnieje element duchowy, więcej, to on decyduje o jego istocie. Dla naszych rozważań jest także bardzo ważne to, że kategoria ludzkiej duszy, duchowości człowieka, pojawia się przed chrześcijaństwem, stąd ateistyczny humanizm nie może zarzucić myśli chrześcijańskiej, że nadużywa ona, np. doktryny o duchowym wymiarze człowieka i czyni z tego swoją ideologię, ponieważ koncepcja ludzkiej duszy pojawia się o wiele wieków wcześniej w Grecji[5]. Dzisiejszy kryzys wartości jest przede wszystkim kryzysem rozumienia człowieka. Wiąże się to właśnie z odejściem od metafizycznej i personalistycznej koncepcji człowieka na rzecz ujęć opisowo-redukcjonistycznych. Ostatnie stulecia myśli zachodniej charakteryzuje stopniowa depersonalizacja i naturalizacja rozumienia bytu ludzkiego. Taka perspektywa badawcza nie daje możliwości mówienia o ludzkiej osobie i ludzkiej podmiotowości. Bez tych kategorii trudno właściwie odczytać ludzką naturę. „Jako podmiot – pisze Stanisław Kowalczyk – człowiek jest praźródłem decyzji, odkrywa bogaty świat zróżnicowanych jakościowo wartości, stanowi o własnym życiu, jego celach i sensie. Osoba ludzka nie jest narzędziem i środkiem, ale podmiotem, celem i wartością samą w sobie”[6].

Podstawowe formy wspomnianego redukcjonizmu wyrastają na glebie pozytywistycznego rozumienia filozofii oraz nauki i przyjmują postać redukcjonizmu biologicznego, historycznego, psychicznego czy socjologicznego[7]. Tymczasem człowiek wzięty w swoich różnorakich odniesieniach bytowych, czyli w relacji do samego siebie, świata i innych, wydaje się być otwarty na transcendencję. Takie dogłębne rozumienie człowieka bywa określane w języku Maritaina ujęciem integralnym. Osoba ludzka ma tu zdecydowany priorytet względem świata zewnętrznego[8].

W konkretnej ludzkiej osobie, która autentycznie realizuje swoje chrześcijaństwo, to co doczesne splata się z tym, co świeckie, autentycznie ludzkie. Chrześcijaństwo bowiem szanuje wolność człowieka. Człowiek sam rozpoznaje prawdę i własnymi aktami osobowymi decyduje o swojej wolności i przedmiocie swojej miłości. Ponadto chrześcijaństwo jest promocją naturalnych i niezbywalnych praw osoby, jak również rodziny, narodu czy innych wspólnot. Chrześcijańska zaś wizja porządku społecznego nie jest wizją teokratyczną. Religia chrześcijańska ze względu na dobro wszystkich osób ludzkich domaga się respektowania przez państwo naturalnych ludzkich praw. W doktrynie chrześcijańskiej odnajdujemy też prawdę o afirmacji porządku doczesnego z poszanowaniem jego słusznej autonomii. Afirmowana przez chrześcijan wolność dla nich samych i dla wszystkich ludzi znajduje tylko jedno ograniczenie, a mianowicie w wypadku, gdy wolność staje się wynaturzeniem, naruszeniem naturalnych uprawnień osoby[9].

Chrześcijaństwo przynosi właściwe znaczenie uniwersalizmu godności człowieka. Przebłyski tego uniwersalizmu pojawiły się już u stoików, którzy byli przekonani o uczestnictwie wszystkich ludzi w tym samym boskim rozumie. Jednakże właściwe przekonanie o równej godności wszystkich ludzi jako dzieci Bożych i braci przynosi właśnie chrześcijaństwo. W ten sposób zostają wskazane fundamenty pod stanowienie równych praw dla wszystkich ludzi[10]. Gdy idzie o uzasadnienie ludzkiej godności, będzie ono związane z jej integralnym rozumieniem. Prof. W. Granat podaje bowiem zarówno argumenty rozumowe, naturalne, jak i nadprzyrodzone. Od strony analizy rozumowej człowiek jawi się jako istota rozumna, wolna i odpowiedzialna.

Wartości antropologiczne w tekście Śpiewaj dla mnie

Tekst Śpiewaj dla mnie jest nasycony bardzo wieloma wartościami typowymi dla antropologii chrześcijańskiej i co więcej, najwyższymi wartościami, bo sięgającymi aż do cnót teologalnych. Św. Tomasz dał odpowiedź na temat chrześcijańskiej wizji człowieka. Ujął on ideę człowieka w siedem tez, które też wyjaśnia. Są nimi: wiara, nadzieja, miłość, roztropność, sprawiedliwość, męstwo i umiar. Niektóre z tych cnót widoczne są w tekście wybranej piosenki. Na uwagę zasługują cnoty teologalne, o których jest mowa w końcowym refrenie piosenki „śpiewaj w co wierzysz, śpiewaj czego oczekujesz, śpiewaj o tym, co kochasz”.

Tekst piosenki jest wołaniem o godność człowieka, zachęca do śpiewania, do krzyczenia o prawa człowieka. Już w pierwszym wersie jest mowa o „zarażeniu wolnością”. Wolność jest podstawą praw człowieka, jest podstawowym elementem antropologii chrześcijańskiej. Człowiek otrzymał ją od Boga przy samym stworzeniu, co wyrażone jest przy stworzeniu Adama w ogrodzie Eden. „A tak przykazał Pan Bóg człowiekowi: Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać do woli, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz”[11]. Kraje biedne ("trzeciego świata") są ograbiane z wolności, bądź żyją w ograniczonej wolności. Przykładem mogą być kraje socjalistyczne Europy do czasu upadku muru berlińskiego z końcem 1989 roku. Niektóre biedne kraje Ameryki Łacińskiej czy Afryki są zacofane z powodu nadużyć i korupcji ich politycznych autorytetów. Dlatego ludzie w nich żyjący często walczą o wolność, bądź przynajmniej marzą o niej, chcą być nią „zarażeni”.

Autor tekstu piosenki Śpiewaj dla mnie zachęca słuchaczy do ciągłego szukania dobra, do nie poddawania się w życiu, do mówienia czy śpiewania, bo każdy „głos pokonuje ciszę”. Zachęca ludzi, którzy przeżywają trudności w zamknięciu, w ciszy, aby słuchali i nie poddawali się. Nie powinni czuć się „pokonani przez swoje lęki”. Powinno się mówić o nich innym ludziom. Trzeba być przekonanym o tym, że każde cierpienie czy niepowodzenie powinno czynić nas „silniejszym w środku”, od wewnątrz. Jest tu zawarta wielka doza kardynalnej cnoty męstwa. Cnota ta ma za zadanie podtrzymać wypracowane w nas wartości, ale też nie zaniedbywać wartości, które chcemy osiągnąć i które stawiamy sobie jako cel naszego działania, czy życia. Nasze plany, te które realizujemy, są wielką okazją do postawy wdzięczności wobec Boga. Należy cieszyć się z osiągnięć innych i własnych, żyć postawą wdzięczności wobec Boga. Wdzięczność jest kolejną wartością antropologii chrześcijańskiej.

Człowiek w swym planie na życie powinien uwzględniać odpowiedzi na podstawowe pytania tzw. pytania wertykalne (pionowe) dotyczące jego bytu i przyszłości. W omawianej piosence stawiane są pytania- „kim jestem?” i „dokąd zmierzam?”. Każdy chrześcijanin nieustannie odpowiada na takie pytania. Treść tych pytań stanowi program życia. Chodzi w nich o powołanie człowieka, o jego wizję w antropologii chrześcijańskiej. Pierwsze pytanie stawiane w tradycyjnych katechizmach katolickich wraz z odpowiedzią, dotyczyło podstawowego powołania człowieka wierzącego. Odpowiedz na to pytanie można streścić w krótkim zdaniu: Człowiek jest stworzony, aby poznać Boga, żyć według Niego i osiągnąć życie wieczne. Tu – w tekście piosenki Śpiewaj dla mnie – mamy potwierdzającą odpowiedz dotyczącą powołania człowieka- „tego chcę”. Nauczanie Kościoła stale przypomina o wartościach chrześcijańskich, które oparte są na czymś wypróbowanym, stabilnym, na czymś tak pewnym, tak głęboko w nas tkwiącym, że nawet o tym śnimy. Omawiana treść piosenki jest ciągłym przypominaniem wartości ważnych dla człowieka, jest głosem, który „pokonuje ciszę”. Każdy z nas ma „po prostu śpiewać”. Jest tu zawarte misyjne powołania chrześcijanina. Każdy, kto otrzymał sakrament bierzmowania jest powołany do dawania świadectwa przez życie zgodne z planem Bożym i przez świadectwo wyrażane słowem. Także sakramenty małżeństwa i kapłaństwa są sakramentami służby dla wspólnoty, czy to rodzinnej czy parafialnej, czyli są sakramentami nieustannego dawania świadectwa. Jesteśmy wezwani od świadczenia o Bogu naszym życiem , mówieniem o Nim. Mamy mówić o tym w co wierzymy; mówić o tym czego oczekujemy i mówić o tym ,co kochamy.

Chrześcijanin jest człowiekiem, który przez wiarę chce poznać Boga. Ma pragnienie ostatecznej pełni swego bycia w wieczności i przez cnotę miłości skierowany jest ku Bogu i człowiekowi. Te trzy cnoty teologalne stanowią źródło energii, przez którą człowiek wierzący może dać pozytywną odpowiedź Bogu i bliźniemu. Tekst piosenki Śpiewaj dla mnie jest pozytywną odpowiedzią otrzymaną od Boga i wyrażaną w cnocie nadziei, odpowiedzią na rzeczywistość objawioną przez Chrystusa na drodze do wieczności w konkretnym znaczeniu.

Cnota nadziei jest przede wszystkim kierunkiem ludzkiego dążenia w doskonaleniu swej natury, w nasycaniu swej istoty, w odkrywaniu swej ostatecznej realizacji pełni bycia, która mu jest dana i dlatego także jest kierunkiem do pełni szczęścia. Jeśli wszystkie nadzieje naturalne stracą sens, pewnym dla chrześcijanina jest to, że żyje on nadzieją ponadnaturalną.

Zakończenie

Chrześcijaństwo jako religia personalistyczna, z czytelną koncepcją osobowego Boga i koncepcją osoby ludzkiej, ma wszelkie dane ku temu, by w pluralistycznym świecie nie tylko ukazywać godność, dostojeństwo człowieka, ale i ją promować, a także uzasadniać. Uzasadnienie bowiem ludzkiej godności daje poczucie sensu, zaś sens ludzkiego życia może stanowić jedyną przeciwwagę dla nihilizmu. Bez metafizycznej perspektywy nasze życie i śmierć nie są niczym wyjątkowym[12].

Różnorodność odpowiedzi na pytanie o istotę człowieka, jakie dają nauka, filozofia i religia, świadczy o ambiwalentności i wielkiej zagadkowości ludzkiego bytu. Błędem byłoby jednak w takiej sytuacji uchylać się od najgłębszych pytań dotyczących człowieka. Fakt, że je ciągle stawiamy, może być tylko dowodem na to, że kwestie metafizyczno-religijne są w sposób naturalny związane z ludzką egzystencją. A jeśli tak, to wypływa stąd dla chrześcijan szczególny apel do działania. „W praktyce oznacza to, że my, chrześcijanie, wraz ze wszystkimi naszymi współobywatelami, winniśmy dokładać starań, aby moralne podstawy prawa i sprawiedliwości czerpały swą siłę z fundamentalnych przekonań chrześcijańskich bez względu na to, jak pojedynczy człowiek postrzegałby te uzasadnienia i jak pojmowałby ich odniesienie do stylu całego swego życia”[13]. Bowiem godność osoby ludzkiej, obok naturalnego fundamentu w naszym człowieczeństwie, ma też swój fundament w Bogu. Cała twórczość ludzka jest pieczęcią ludzkiej godności. W niej bowiem objawiają się ludzki rozum, wola, odpowiedzialność i praca, będące nakazem natury i Stwórcy. Z posiadaniem przez człowieka godności związany jest postulat jej uznania w sobie i innych oraz potwierdzania. W ten sposób realizowane są postulaty chrześcijańskiego personalizmu i każdego rzetelnego humanizmu[14].

ks. Ginter P. Rychlikowski

Vecindario, Gran Canaria



[1] https://www.musica.com/letras.asp.?letra=1949348 (03.01.2018).

[2] Tłumaczenie tekstu: ks. Ginter Rychlikowski.

[3] https://es.wilkoipedia.org/wiki/Luis_Guitarra (03.01.2018).

[4] Platon, Timajos, 41d-42d, tłum. P. Siwek, Warszawa 1986, s. 51–52.

[5] Szymonik M., Antropologia chrześcijańska w służbie ludzkiej godności, Częstochowa WIT (pdf, 04.01.2018).

[6] Kowalczyk S., Człowiek w poszukiwaniu wartości. Elementy aksjologii personalistycznej, Lublin 2006, s. 195–196.

[7] Zdybicka J., Rozumienie człowieka a wyjaśnianie faktu religii, w: Zadania współczesnej metafizyki. Błąd antropologiczny, red. A. Maryniarczyk, K. Stępień, t. 5, Lublin 2003, s. 356.

[8] Maritain J., Humanizm integralny, Londyn 1960, s. 26–29.

[9] Szymonik M., Antropologia chrześcijańska w służbie ludzkiej godności, Częstochowa WIT (pdf, 04.01.2018).

[10] Granat W., Godność człowieka, s. 228–229.

[11] Rdz 2,16–17, Biblia Tysiąclecia, Pallottinum 2006.

[12] Possenti V., Nihilizm teoretyczny a „śmierć metafizyki”, tłum. J. Merecki, Lublin 1998, s. 147

[13] Ratzinger J., Europa. Jej podwaliny dzisiaj i jutro, tłum. S. Czerwik, Kielce 2005, s. 98.

[14] Granat W., Personalizm chrześcijański. Teologia osoby ludzkiej, Poznań 1985, s. 568

Pozostałe tematy
Aktualności

Życzenia - Wielkanoc 2024

Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa! (Exultet)

Z okazji świąt Zmartwychwstania Pańskiego życzymy nadziei, by jej blask oświecał każdy dzień; miłości, by wypełniała wszelki mrok serca oraz wiary w pełne radości spotkanie Zmartwychwstałego Króla wieków. Redakcja ssb24.pl

więcej

Jak dobrze przeżyć W. Post?

WIELKI POST jest czasem walki duchowej i sztuki rozeznawania. Służą temu klasyczne formy pobożności: post, jałmużna, modlitwa..., droga krzyżowa, gorzkie żale, nawiedzanie kościołów stacyjnych, kazania pasyjne. Zapraszamy też do udziału w serii katechez o bałwochwalstwie; zob. katechezy.

więcej
zobacz wszystkie

Liczba wizyt: 13786572

Tweety na temat @Ssb24pl Menu
Menu