CZYTAJ!

Mt 22,15-21

Trzeba pamiętać, że cała Palestyna w czasach Jezusa była pod okupacją rzymską. Cezar był najeźdźcą, a więc wrogiem Żydów. Nie dość, że pozbawił ich niepodległości, to jeszcze nałożył na nich podatki. Gdyby Jezus powiedział, że należy płacić podatki okupantowi, a więc wrogowi, faryzeusze zarzuciliby Mu, że nie jest patriotą, a więc nie może uchodzić za godnego wiary nauczyciela, a tym bardziej pomazańca Bożego. Jeśli z kolei powiedziałby, że nie należy rozliczać się z okupantem rzymskim, wówczas herodianie, którzy popierali panowanie cezara na terenie Palestyny, zarzuciliby Mu podburzanie ludu i oskarżyliby Go o bunt. Tak czy inaczej, Jezus znalazł się w potrzasku.

Jezus wykorzystuje ich podstęp, aby wypowiedzieć jedną z najpiękniejszych katechez jaka została zanotowana na kartach Nowego Testamentu. Mówi bowiem dalej: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga.

O ile z tym, co należy do Cezara, a więc w sprawie podatku (denara), nie mamy żadnych problemów, o tyle z tym, co należne jest Bogu, problemy się mnożą.

Wezwanie, które Chrystus do mnie dzisiaj kieruje ma mi przypominać, aby bez kalkulacji i pustej pobożności oddać własne życie w Jego ręce. Każdy kto dla Jego imienia zostawia własne plany i marzenia, a idzie za Nim już jest szczęśliwy, gdy realizuje wolę Pana.

Misjonarze na całym świecie w Jego imię nauczają i oddają samych siebie Bogu dla dobra dusz im powierzonych. Nawet najcięższe prześladowanie czy represja ze strony władz, nie może odebrać im wolności i godności uczniów Chrystusa. Ich działalność i duszpasterska troska dają i nam do myślenia, by pozwolić stać się narzędziem w ręku Boga, jak Cyrus - władca Persji, wspomniany w Księdze proroka Izajasza. On, który był władcą supermocarstwa, nie znał Pana, lecz wypełniał Jego wolę, gdyż oddał Bogu to, co boskie, a resztę bez żalu zostawił. Warto dzisiaj sobie zadać pytanie: Jaki wizerunek noszę na "denarze" swego serca?

My jesteśmy obrazem Boga, a więc do Niego należymy. Jego imię wpisane zostało podczas chrztu świętego w moje wnętrze, w moją duszę, i należę do Niego. On pragnie, abym Mu oddał to, co posiadam. Pragnie, abym dzielił się z Nim tym, co przeżywam, abym wpuścił – albo lepiej – zaprosił Go do mojego życia. On nie chce mi niczego zabrać, ale pragnie mnie wszystkim obdarować.

Św. Augustyn zapisał takie zdanie: Rajem Boga jest serce człowieka. On pragnie w tym sercu nieustannie przebywać. Św. Paweł w jednym ze swoich listów pytał: Cóż masz, czego byś nie otrzymał? (1 Kor 4,7). Modląc się, oddajemy Bogu należną cześć, oddajmy Mu to, co do Niego należy. Bóg nie pragnie "podatku" w postaci twojej modlitwy wybłaganej, ofiarowanej z litości. On pragnie żywej, osobowej relacji.

W chwili osobistej rozmowy i medytacji nad Słowem Bożym odpowiedz szczerze w sercu na postawione pytania :

• Czy oddajesz Bogu cześć i chwałę, czyli "to, co należy do Niego [Boga]"?
• Co jest zapisane na monecie mojego życia? Czy z jednej strony jest na niej miłość i oddawanie czci Panu, a z drugiej troska o przekaz Ewangelii moim braciom i siostrom?
• Czy sprawy materialne pochłaniają moją codzienność, tak, że zapominam o sprawach duchowych?
• Czy w modlitwie pamiętam o tych, którzy walczą, aby wiara chrześcijańska nie utraciła swoich korzeni?

MÓDL SIĘ!

Panie Jezu Chryste, spojrzyj prosimy na swoich misjonarzy, kapłanów i braci, siostry i świeckich, którzy wszystko opuścili, aby dawać świadectwo Twemu słowu i Twojej miłości. Bądź obrońcą silnych, ochroną przed potknięciem słabych, ratunkiem przed upadkiem. Podnoś ich na duchu. Słowem i przykładem swoim oświecaj w przeciwnościach i niebezpieczeństwach. Niechaj im Panie towarzyszy sztandar Krzyża Twojego. W uciskach niech ich uczy ducha ofiary, w słabościach daje moc i pociechę, a we wszystkich trudnościach życia apostolskiego – światło i wytrwanie. Uwieńcz ich prace takimi owocami, jakich sami gorąco pragną, nie szukając korzyści, ani dóbr tej ziemi. Niechaj zbawią dusze nieśmiertelne i niewierzących sprowadzą do Ciebie, który jesteś Drogą, Prawdą i Życiem. Spraw, żeby razem ze stale wzrastającą rzeszą wiernych wysławiali Ciebie, Panie, i składali Ci dzięki, który ich odkupiłeś i chcesz doprowadzić do zbawienia wiecznego. Amen.

Modlitwa św. Jana XXIII za misjonarzy

ŻYJ SŁOWEM!

Panie Jezu pragnę Ci podziękować za Twoje Sługi i Służebnice, którzy na peryferiach całego świata głoszą orędzie zbawienia. Oni czynią wielkie dzieło, do którego także i nas zapraszasz, gdyż i Ja mam być Twym misjonarzem i apostołem w moim środowisku, abym Tobie oddawał siebie samego i Tobie zaufał. Panie prowadź nas wszystkich w tym dziele, aż do osiągnięcia świętości. W chwili ciszy i trwania przed Obliczem Chrystusa w Najświętszym Sakramencie powierz Mu sprawy Kościoła, Ojca Świętego i wszystkich ludzi, którzy nadal czekają z otwartymi rękoma na „monetę Bożej prawdy i miłości”, która zapewni im pokój w sercu.

Daniel Bubik

fot. Pielgrzymka alumnów MWSD z Opola i Gliwic w sanktuarium w Rudach Wielkich - jk