Daj nam Panie, dobrych pasterzy

2013-04-22

*

Sobota – Powołanie Maryi – Łk 1, 26-38

Czytaj!

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: "Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, <błogosławiona jesteś między niewiastami>". Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: "Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca". Na to Maryja rzekła do anioła: "Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?" Anioł Jej odpowiedział: "Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego". Na to rzekła Maryja: "Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!" Wtedy odszedł od Niej anioł.

W sobotę chcemy zatrzymać się przy osobie Maryi. Przedstawiony fragment ukazuje nam jak młoda niewiasta, żyjąca zwyczajnie, stała się Matką Boga. Wszystko dzieje się w konkretnym momencie historii, o czym mówi nam pierwsze zdanie, czyli każde powołanie osadzone jest w pewnym miejscu historii i na dalszą historię wpływa. Czemu anioł zwiastuje nowinę, a nie sam Bóg? Nie możemy popełnić błędy, źródłem powołania zawsze jest Bóg, który posługuje się znakami, osobami, aniołami w zwiastowaniu powołania oraz pomocy w jego rozeznaniu. Przed Maryją staje anioł i przepowiada słowa, które wprawiają Maryję w zakłopotanie. Ona jednak uważnie słucha tych słów, rozważa i je zastanawia, co miałby znaczyć. Pokazuje nam to, jaką postawę musimy zając wobec Bożych Słów. „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię”. Tak… bez mocy Ducha Świętego nikt nie jest w stanie podjąć się realizacji powołania. „Ale jak to się stanie?” No właśnie, jak to się dzieje, że jest tyle powołań, które są cudami codziennego życia. „Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Wiem, że Bóg może wszystko, ale ja? „Nie bój się”. Czego jeszcze uczy nas Maryja? Skromności, tak wielkie zadanie, zarazem godność, że porodzi syna, a została cichą i pokorną niewiastą. Tak właśnie, niewiastą – kobietą. Kobiety otrzymują od Boga powołania, nie mogą czuć się w tym względzie pokrzywdzone. Maryja uczy nas jeszcze jednego. Powołany musi nieść Chrystusa. Ona niosła go na swym łonie, my musimy nieść w naszym słowie i postępowaniu. Nieść do najbliższych (Elżbieta) ale i dalekich na cały świat.

- Czy słucham, rozważam i dziwuję się Bożemu słowu?

- Jak staram się dostrzegać Bożych posłańców w moim życiu?

- Czy lękam się zadania, które Bóg mi stawia?

- Jak niosę Chrystusa innym?

Maryjo, Tobie powierzamy nasze powołanie. Naucz nas je dobrze odczytać i realizować. Prowadź nas do Chrystusa, byśmy umieli Go nieść innym, jak Ty to czyniłaś. Pomóż nam otworzyć się na Ducha Świętego, a w tym wszystkim zachować pokorę i skromność, abyśmy mogli wraz z Tobą cieszyć się chwałą Boga w niebie. Amen.