(...) jeden z żołnierzy włócznią przebił Jezusowi bok,

 z którego zaraz wypłynęły krew i woda

J 19,34

W lipcu odprawiane są nabożeństwa ku czci Najdroższej Krwi Chrystusa i rozważania litanii z pięknymi wezwaniami.

Biblijna interpretacja

Biblijna interpretacja wskazuje na znaczenie krwi (gr. haima) jako źródła życia. Krew to życie, a panem życia jest Bóg (por. Kpł 17,11-14). Dlatego też w kulcie pierwszego (starego) Przymierza krwi nie można było spożywać z mięsem składanym w ofierze (por. Pwt 12,23n; Dz 15,20.29). Wylewana na ołtarz krew sprawiała, że niektóre ofiary nabierały wartości ekspiacyjnej (przebłagalnej) (por. Hbr 9,7; 13,11). Ale w pełni skuteczna była jedynie krew Jezusa (Hbr 10,4.19), bo On sam jest Ofiarą (Przebłagalnią): Bóg uczynił Go ołtarzem przebłagalnia. Przez wiarę, w Jego krwi objawił swoją sprawiedliwość, aby odpuścić grzechy popełnione uprzednio w czasie cierpliwości Bożej (Rz 3,25n). Krew Jezusa jest więc krwią nowego Przymierza "na odpuszczenie grzechów" (por. Wj 24,6-8; Mt 26,28; Mk 14,24); jest krwią, którą się spożywa podczas uczty eucharystycznej "na życie wieczne" (J 6,53n; 1 Kor 10,16).

Pismo Święte przekonuje też, że nie można bezkarnie rozlewać krwi niewinnej, a zwłaszcza krwi małych, bezbronnych, proroków (por. Mt 23,29-36; 27,4.24n), gdyż Bóg zawsze ją pomści (Ap 6,10; 19,2). Krew niewinnych "głośno woła" i domaga się sądu (Rdz 4,10; por. Pwt 32,43; Łk 18,7; Ap 7,9). Obowiązuje zaś bezwzględny zakaz zabijania człowieka ("przelewania krwi"), oparty na przykazaniu Bożym (Wj 20,13). Syn Boży jednak dobrowolnie przelał swoją krew, odnawiając w ten sposób dawne przymierze (por. Iz 53,12; Łk 22,20). Tak Przenajdroższa Krew wypłynęła z boku Jezusa jako życiodajne źródło życia dla wspólnoty Kościoła (por. J 19,31-37; 1 P 1,19; 1 J 5,6-8).

Litania Najdroższej Krwi Chrystusa

Odmawianie litanii do Krwi Pańskiej przypomina łaski, których udziela Jezus broczący Krwią w czasie modlitwy w Ogrójcu, biczowania, koronowania cierniem, na Drodze Krzyżowej, w czasie krzyżowania i otwarcia boku włócznią. Wezwania litanijne pełnią rolę próśb, aby krew Jezusa obmyła całą ludzkość z grzechów, ratowała w nieszczęściach (np. "Krwi Chrystusa, zapłato naszego zbawienia", "..., bez której nie ma przebaczenia", "..., zdroju miłosierdzia", "..., nadziejo pokutujących", "..., zadatku życia wiecznego").

W XIX w. propagatorem kultu Krwi Jezusa był św. Kasper del Bufalo (1786-1837), włoski kapłan i założyciel Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Przenajświętszej. Dowodził, że czas wymaga "odnowy chwały krzyża Jezusa". W 1822 roku uzyskał zezwolenie na obchodzenie liturgiczne święta Krwi Chrystusa. 1 lipca w domach swego stowarzyszenia, później w miejscach istnienia Bractwa Najdroższej Krwi zaczęto odmawiać litanię. Papież Pius IX dekretem Redemti sumus (1849) rozszerzył obchód święta na cały Kościół, a Pius X zatwierdził jego datę na 1 lipca. Do tego kultu zachęcali także św. Jan XXIII (Inde a primis - 1959) i św. Jan Paweł II.

Aktualizacja kultu

W zbiorach polskich pieśni religijnych można znaleźć następujący tekst:

(Droga do nieba, 513).

Rzeczywiście dla współczesnego człowieka kult Najdroższej Krwi Chrystusa to trudne wyzwanie, stąd potrzeba powiązania kultu z tajemnicą miłosierdzia Bożego. Obraz Jezu, ufam Tobie i mozaika Krwi Chrystusa Marco I. Rupnika wskazują na prawdziwe źródło tego kultu. Jest nim Serce Jezusa, które "płonie miłością" i obdarowuje świętymi sakramentami. Najdroższa Krew jest "napojem życia" danym z nieba; napojem na drogę do "życia wiecznego". Krew Pańska to również "zdrój łaski" i "cena zbawienia", która "grzechowe leczy rany". Nie ustajemy zatem dziękować za dar Krwi Chrystusa, za to źródło miłosierdzia Boże i Eucharystii, bo "kto (...) pije moją krew, ma życie wieczne a Ja wskrzeszę go w dniu ostatecznym" (J 6,54). 

fot. M.I. Rupnik SJ - mozaika Sanguis Christi