Bł. Gerhard Hirschfelder (†1942) Kłodzko - Dachau

2011-12-29

Mt 9, 35-38

Jezus obchodził wszystkie miasta i wsie. Nauczał w synagogach i głosił ewangelię o królestwie. Leczył także wszystkie choroby i dolegliwości. A widząc wielkie tłumy ludzi, litował się nad nimi, gdyż byli udręczeni i porzuceni jak owce, które nie mają pasterza. Wtedy powiedział do uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na swoje żniwo”.

Prośba Jezusa o nowych robotników powraca w każdej epoce. Nie brakuje tych, którzy idą za Jego wezwaniem. Nie zabrakło także kapłanów, kiedy w Europie rodziły się dwie wielkie ideologie wrogie chrześcijaństwu. Komunizm i nazizm jawnie wypowiedziały wojnę cywilizacji chrześcijańskiej i tym, którzy stali na straży depozytu wiary opartej na Biblii i Tradycji Kościoła. Pierwszymi, w których uderzyły struktury zła, byli kapłani. Stało się to zresztą zgodnie z zapowiedzią Jezusa: „Będziecie znienawidzeni przez wszystkich z powodu mojego imienia” (Mt 10, 22; por. Łk 6, 22n; J 15, 18-20; 1 J 3, 13).

Gerhard Hirschfelder urodził się 17 lutego 1907 r. w Kłodzku (Glatz) na Dolnym Śląsku. Tam też uczęszczał do gimnazjum humanistycznego i zdał maturę. Po ukończeniu studiów teologicznych we Wrocławiu przyjął święcenia kapłańskie 31 stycznia 1932 w katedrze wrocławskiej z rąk kard. Adolfa Bertrama. Mszę św. prymicyjną odprawił następnego dnia w kaplicy sióstr służebnic Najświętszego Serca Pana Jezusa w Długopolu. Ponieważ był kapłanem Hrabstwa Kłodzkiego, które stanowiło wówczas pruską część archidiecezji praskiej, na pierwszą placówkę duszpasterską został posłany do parafii w Kudowie Zdroju-Czermnej. Zyskał tam wielką sympatię zarówno miejscowego proboszcza, jak i młodzieży.

Gdy w 1933 r. władzę w Niemczech objęli narodowi socjaliści, młody kapłan szybko dostrzegł zagrożenie, jakie może stanowić wychowanie młodzieży w duchu tego systemu i głośno bronił nauczania Kościoła i Ewangelii. Jego serdeczne stosunki z młodzieżą drażniły hitlerowców. Ks. Gerhard był śledzony i wielokrotnie przesłuchiwany z powodu głoszonych kazań. Kilkakrotnie dotkliwie pobili go faszystowscy bojówkarze. W 1939 r. przeniesiono go do Bystrzycy Kłodzkiej, gdzie został diecezjalnym duszpasterzem młodzieży. W pielgrzymkach, które organizował, uczestniczyły tysiące młodych ludzi. W tym czasie bojówki Hitlerjugend na polecenie władz nazistowskich dopuszczały się coraz częstszych aktów profanacji kaplic, krzyży i innych znaków religijnych.

Pewnego razu w parafii ks. Gerharda sprofanowano krzyż i kamienną rzeźbę z XVIII w. Figurze Jezusa wiszącego na krzyżu strzałami z broni palnej wybito oczy, a w rzeźbie przedstawiającej koronację Maryi odcięto głowy Boga Ojca, Jezusa, Ducha Świętego i Maryi. W reakcji na profanację młody kapłan wygłosił kazanie, w którym stwierdził, że „kto młodzieży wyrywa z serc wiarę w Chrystusa, jest przestępcą”. Te ostre słowa sprawiły, że gestapo aresztowało kapłana. Od 1 sierpnia do 15 grudnia 1941 r. przetrzymywano go w więzieniu w Kłodzku. W celi więziennej napisał wtedy tekst Drogi Krzyżowej, która przez lata powracała w rozważaniach duszpasterstwa młodzieży.

W połowie grudnia 1941 r. ks. Gerharda przewieziono do obozu koncentracyjnego w Dachau pod Monachium. Zmarł tam na skutek tortur i głodu 1 sierpnia 1942 r. Miał 35 lat. Został pochowany na cmentarzu w Czermnej obok proboszcza, z którym pracował siedem lat. Proces beatyfikacyjny ks. Gerharda rozpoczęła diecezja Münster w Północnej Westfalii, ponieważ właśnie tam znajduje się siedziba wizytatora apostolskiego dla osób przesiedlonych po II wojnie światowej z Dolnego Śląska. W tej diecezji gorliwy kapłan, później Sługa Boży, odbierał największą cześć, choć jego beatyfikację z radością przyjęli również wierni z Czech i Polski.

Z chwilą ogłoszenia ks. Gerharda błogosławionym „będzie należał do nas wszystkich” – powiedział w 60. rocznicę jego męczeńskiej śmierci obecny proboszcz w Czermnej ks. Romuald Brudnowski. Prosił też o to, by beatyfikacja tego kapłana pomogła Niemcom, Polakom i Czechom we wspólnym budowaniu Europy w duchu chrześcijańskim. Uroczystość beatyfikacyjna odbyła się w katedrze w Munster – 19 września 2010 r. Biskup świdnicki Ignacy Dec napisał do swoich diecezjan list, w którym przyznał: „(…) kapłan, który pełnił swoją posługę na Ziemi Kłodzkiej w latach, kiedy zamieszkiwali ją nasi niemieccy bracia i siostry, stanie się naszym wspólnym orędownikiem u Boga (…), który będzie nas wspierać, aby na naszych drogach życia dochowywać wierności Bogu, Chrystusowi i Kościołowi, aby odważnie wyznawać wiarę i promować wartości ewangeliczne w życiu prywatnym i publicznym”.

Oto przykład powszechności Kościoła, który św. Paweł zawarł w formule: „Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie” (Ga 3, 28). Dla chrześcijanina ważne jest to, kim jest się przed Bogiem. On w momencie chrztu obdarza nas godnością dzieci Bożych, a osiągnięte wówczas zjednoczenie z Chrystusem pozwala budować z innymi ludźmi relacje braterstwa. Wspólnota chrześcijan najpełniej doświadcza jedności podczas modlitwy (por. Dz 2, 42-47). Stąd też Jezus łączy modlitwę kapłańską z wołaniem o jedność, radość, uświęcenie w prawdzie i miłość, która jest więzią doskonałości – świętości (por. J 17, 1-26; Kol 3, 14).

Modlitwa o powołania i modlitwa kapłańska Jezusa mobilizuje nas do pytań o naszą modlitwę:

• Czy wciąż aktualne jest wołanie o nowe powołania kapłańskie, zakonne, misyjne? Jak łączy się z tym wołaniem o "nowych robotników" prośba o zdrowe rodziny?
• Nowy katechizm dla młodych Youcat zawiera sporo pytań związanych z modlitwą. Pierwsze z nich brzmi: „Co to jest modlitwa?”. Odpowiedź: „Modlitwa to zwrócenie się serca ku Bogu. Kiedy człowiek się modli, wchodzi w żywą relację z Bogiem” (nr 469). A czym dla ciebie jest modlitwa?
• Papież Benedykt XVI często zachęca młodych do adoracji Najświętszego Sakramentu: dlaczego powinniśmy adorować Boga? W jaki sposób Pismo Święte może nam w tym pomóc?

MÓDL SIĘ!

Boże, Ty powołałeś swojego sługę Gerharda Hirschfeldera na kapłana w hrabstwie Kłodzko i dałeś mu moc, aby w trudnych czasach pełnił służbę Tobie i bliźnim w jego Ojczyźnie aż do oddania życia. Z zapałem (zachwytem) uczył on młodych ludzi miłości do Chrystusa i Kościoła oraz odważnie bronił wiary wobec wrogów. Udziel nam, za wstawiennictwem Najświętszej Dziewicy Matki Bożej Maryi, tej łaski, abyśmy mogli czcić go jako błogosławionego i naśladować go w wierności i zaangażowaniu dla Królestwa. Jego życie jest nam wzorem, niech pomaga nam, aby Niemcy, Polacy i Czesi odnaleźli drogę do siebie nawzajem i współdziałali w budowie Europy w duchu chrześcijańskim. O to prosimy przez Chrystusa naszego Pana. Amen

ŻYJ SŁOWEM!

W ostatnim czasie trudno o pozytywny obraz kapłana w środkach społecznego przekazu, dlatego trzeba szukać dobrych przykładów w dziejach Kościoła i w najbliższym otoczeniu, a nade wszystko potrzeba modlić się za kapłanów – zgodnie z zachętą Pana Jezusa: „Proście więc Pana żniwa, aby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Mt 9, 38). Benedykt XVI podczas spotkania z seminarzystami w Fryburgu 24 września 2011 r. zachęcał, by starali się pozostawać z Jezusem – towarzyszyli Mu (Mk 3, 14) oraz mieć odwagę wychodzić coraz bardziej do tych, którzy „są daleko, a którzy jednak, jako Boże stworzenia, kochane przez Chrystusa, w swych sercach Go pragną” (por. OsRomPol 12/2011, 31). Módlmy się o mądrych, odważnych i świętych pasterzy!

ks. Jan Kochel