TRON SALOMONA (15)

2012-04-15

TEKST GODZINEK

Witaj arko przymierza, tronie Salomona
(Tercja)


ŹRÓDŁOWE TEKSTY BIBLIJNE


STARY TESTAMENT

Z Księgi Kronik:

Królowa Saby, usłyszawszy rozgłos o Salomonie, przybyła, aby przez roztrząsanie trudnych zagadnień osobiście przekonać się w Jerozolimie o mądrości Salomona. Przybyła ze świetnym orszakiem i wielbłądami dźwigającymi wonności i bardzo dużo złota oraz drogocennych kamieni. Następnie przyszła do Salomona i odbyła z nim rozmowę o wszystkim, co postanowiła. Salomon zaś udzielił jej wyjaśnień dotyczących wszystkich zagadnień, przez nią poruszonych. Nie było zagadnienia nieznanego Salomonowi, którego by jej nie wyjaśnił. Gdy królowa Saby ujrzała całą mądrość Salomona oraz pałac, który zbudował, jak również zaopatrzenie jego stołu w potrawy i napoje, i mieszkanie jego dworu, stanowiska usługujących mu, jego szaty, jego podczaszych i ich ubiory, i jego całopalenia, które składał w świątyni Pańskiej - wówczas wpadła w zachwyt. Dlatego przemówiła do króla: «Prawdziwa była wieść, którą usłyszałam w moim kraju o twoich dziełach i o twej mądrości. Jednak nie dowierzałam ich słowom, dopóki sama nie przyjechałam i nie zobaczyłam na własne oczy, że nawet połowy mi nie opowiedziano o ogromie twej mądrości. Przewyższyłeś pogłoski, które usłyszałam. Szczęśliwe twoje żony, szczęśliwi twoi słudzy! Oni wciąż stoją przed twoim obliczem i wsłuchują się w twoją mądrość. Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg twój, który ciebie upodobał sobie, aby cię osadzić na swoim tronie jako króla, oddanego dla Pana, Boga swego. Z miłości, jaką twój Bóg żywi względem Izraela, chcąc zapewnić mu trwanie na wieki ustanowił cię nad nim królem dla wykonywania prawa i sprawiedliwości». Następnie dała królowi sto dwadzieścia talentów złota i bardzo dużo wonności oraz drogocennych kamieni. Nigdy nie było więcej wonności od tych, które królowa Saby dała królowi Salomonowi. Także słudzy Hurama i słudzy Salomona, którzy przywozili złoto z Ofiru, sprowadzali drewno sandałowe i drogocenne kamienie. Z tego drewna sandałowego król zrobił podłogi do świątyni Pańskiej i do pałacu królewskiego oraz cytry i harfy dla śpiewaków. Takich, jak te, nie widziano przedtem w ziemi judzkiej. Król Salomon zaś podarował królowej Saby wszystko to, w czym okazała swe upodobanie i czego pragnęła, więcej niż to, co sama przywiozła królowi. Niebawem wyruszyła w drogę powrotną do swego kraju wraz ze swą świtą.
Waga złota, które co rok dostarczano Salomonowi, wynosiła sześćset sześćdziesiąt sześć talentów złota, oprócz opłat handlarzy i kupców wędrownych, którzy je wnosili. Wszyscy królowie arabscy i namiestnicy krajowi wnosili złoto i srebro Salomonowi. Sporządził zatem król Salomon dwieście tarcz z kutego złota, a na każdą tarczę wychodziło sześćset syklów kutego złota. Ponadto trzysta puklerzy z kutego złota, na każdy puklerz wychodziło trzysta syklów złota. Umieścił je król w „Domu Lasu Libanu”. Następnie król sporządził wielki tron z kości słoniowej, który wyłożył szczerym złotem. Tron miał sześć stopni i podnóżek ze złota oraz poręcze po obu stronach siedzenia, a przy poręczach stały dwa lwy. Na sześciu stopniach stało tam po obu stronach dwanaście lwów. Czegoś takiego nie uczyniono w żadnym królestwie.

(2 Krn 9, 1-19)


Z Księgi Pieśni na pieśniami:

Kim jest ta, co się wyłania z pustyni
wśród słupów dymu,
owiana wonią mirry i kadzidła,
i wszelkich wonności kupców?
Oto lektyka Salomona:
sześćdziesięciu mężnych ją otacza
spośród najmężniejszych Izraela.
Wszyscy wprawni we władaniu mieczem,
wyćwiczeni w boju.
Każdy ma miecz u boku
przez wzgląd na nocne przygody.
Tron uczynił sobie król Salomon
z drzewa libańskiego:
podnóżek zrobił ze srebra,
oparcie ze złota,
siedzenie wyścielone purpurą,
a wnętrze wykładane hebanem.
Wyjdźcie, córki jerozolimskie,
spójrzcie, córki Syjonu,
na króla Salomona w koronie,
którą ukoronowała go jego matka
w dniu jego zaślubin,
w dniu radości jego serca.

(Pnp 3, 6-11)


NOWY TESTAMENT

Wówczas rzekli do Niego niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów: «Nauczycielu, chcielibyśmy jakiś znak widzieć od Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz. Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon.

(Mt 12, 38-42)


ROZWAŻANIE

Tron Salomona

Król Salomon stał się wyjątkową postacią Izraela. Czas jego panowania był okresem wyjątkowego powodzenia i bogactwa. Jego największym darem jaki otrzymał była mądrość.
W Pierwszej Księdze Kronik czytamy, że Pan pytał Salomona o dar jaki chciałby od niego pozyskać. I wtedy Salomon nie prosił o panowanie, o powodzenie, ale prosił o mądrość, o „serce pojętne”, by mógł rozpoznać to, co dobre od tego, co złe. Tak oto Salom stał się tym, któremu przyszło mu wypełniać zasadnie rozsądzania spraw ludzkich. Jego decyzje przeszły do historii jako „salomonowe rozstrzygnięcia”.
Wraz z rozwojem tego zadania i wzmocnieniem jego roli w życiu narodu, Salomon rozkazał wybudować wielki tron dla siebie, który będzie wykonany z kości słoniowej i wyłoży szczerym złotem i który będzie miał sześć stopni i podnóżek ze złota oraz poręcze po obu stronach siedzenia, a przy poręczach stały dwa lwy. Na sześciu stopniach stało tam po obu stronach dwanaście lwów. I jak zaznacza autor Drugiej Księgi Kronik – czegoś takiego nie uczyniono w żadnym królestwie (2 Krn 9, 17-19).
Podobnie, choć inaczej opisuje historię zbudowania tronu Salomona autor Księgi Pieśni nad pieśniami: „Tron uczynił sobie król Salomon z drzewa libańskiego. Podnóżek zrobił ze srebra, oparcie ze złota, siedzenie wyścielone purpurą, a wnętrze wykładane hebanem” (Pnp 3, 9-10).
Pomimo różnic w opisach tronu, same opisy wskazują na przepych i wielkość bogactwa, jakie kryło się w samym tronie. A przecież był on tylko sprzętem dla tego, który posiadł mądrość.
W kontekście tekstów Nowego Testamentu, postać króla Salomona, choć była ważna w tradycji narodu wybranego, to jednak nie przewyższała postaci samego Jezusa Chrystusa, Tego, który głosił słowa mądrości. Dlatego przy okazji odwołania się do znaku Jonasza, jest jednoznacznie powiedziane w Ewangelii, że Jezus jest wyższy od Salomona (Mt 12, 42). Choć tron Salomona był wyjątkowym bogactwem, wspaniałością, to jednak przeminął wraz ze swoim władcą, ale nie przeminęła mądrość.
Jaka zatem istnieje analogia do osoby Matki Najświętszej?
Otóż Maryja stała się żywym tronem samego Syna Bożego, który trwa na wieki i się nie kończy. Maryja stała się tylko narzędziem w ręku Boga, aby przez Jej pośrednictwo wydać Logos, Słowo odwiecznej Mądrości.

Tutaj rodzi się proste, ale ważne pytanie – czy cenimy sobie bardziej to, co przemija, czy to, co nie przemija?



KOMENTARZ

Przy okazji lektury i medytacji tytułu Matki Najświętszej „Tron Salomona”, warto posłuchać też ważnych słów Jezusa Chrystusa:

„Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane”
(Mt 6, 33).
„Szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadający po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, a nie tego, co na ziemi”
(Kol 3, 1-2).


MODLITWA

Boże, uwielbiam Cię w Twoim wiecznym i niezmiennym Słowo.
Boże, dziękuję Ci za Twoją mądrość, którą zastawiłeś stół mego życia.
Boże, przepraszam Cię za moją pychę i krótkowzroczność.
Boże, proszę Cię o światło Twej mądrości w codziennych sprawach życia.



ks. Franciszek Koenig

Przeczytaj inne rozważania