Relacja z Duchem

2022-05-01

Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.

(1 Kor 12, 4-11)

Od rozpoczęcia 11 rozdziału swojego pierwszego listu do Koryntian święty Paweł rozpoczyna rozwijać eklezjologię, naukę o Kościele. W ramach tej nauki poruszy wiele ciekawych wątków, do których jeszcze przejdziemy. W tym rozważaniu skupimy się wyłącznie na tym, jak Bóg wyposaża wierzących w Niego i należących do jednej wspólnoty wiary – Kościoła.

W człowieku można rozróżnić dwie płaszczyzny: natury i łaski. Pierwsza z nich dotyczy tego, jak zostaliśmy przez Boga stworzeni. Jedni pięknie śpiewają, inni mają zdolności organizacyjne, jeszcze inni przez swoją otwartość świetnie pracują w grupie. Można by wymieniać ich mnóstwo, a ich wspólnym mianownikiem jest nasza natura. Z kolei druga płaszczyzna, dotycząca łaski, to to wszystko, czym Bóg obdarowuje nas w związku z zadaniami, funkcjami, czy wyzwaniami, które przed nami stawia. Zawsze jest to dar nadprzyrodzony.

Przykład księdza – kapłana, który zostaje obdarowany ogromem łaski w momencie święceń, miał uświadomić nam, że my uczestnicząc w kapłaństwie powszechnym Chrystusa również zostajemy obdarowani. Święty Paweł właśnie tego chciał nauczyć, kiedy mówił o Kościele. Chciał zwrócić nam uwagę, że każdy z nas jest obdarowany.

Powyższy fragment z 12 rozdziału to katalog darów, którymi Bóg wyposaża wierzących. Na uwagę zasługuje fakt, że wszystkie one są nam dane od Ducha Świętego. Jak więc ważnym aspektem prywatnej pobożności jest relacja z Trzecią Osobą Trójcy Świętej. Skoro On otwiera przed nami tak wielkie możliwości, nasze nabożeństwo do Bożego Ducha jest wręcz konieczne aby jak najlepiej spełniać swoją misję. Piękną praktyką jest krótka modlitwa poranna, w której prosimy Ducha Świętego o prowadzenie nas w całym dniu w mądrości, roztropności, zgodnie z wolą Bożą. Prośba o Jego dary, które mają nam pomóc przeżyć dzień w sposób święty i dobry.

(Propozycja do porannego odmawiania)

Duchu Święty, oddaje się Tobie na cały ten dzień. Prowadź mnie, pomóż podejmować dobre decyzje, obdarz mądrością i roztropnością. Niech dziś żyję zgodnie z wolą Twoją. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

1. Jak dotychczas wyglądało twoja modlitwa do Ducha Świętego?

2. Co możesz zrobić, żeby częściej Mu się powierzać?

3. Czy widzisz związek między swoimi talentami i umiejętnościami, a działaniem Bożego Ducha?