Panna można (Virgo potens)
2018-04-09
wprowadzenie
CZYTAJ!
Łk 1,46-55
Wtedy Maryja powiedziała:
Uwielbia dusza moja Pana
i rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim:
bo spojrzał na uniżenie swojej służebnicy,
oto bowiem odtąd wszystkie pokolenie będą mnie nazywać szczęśliwą.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
Święte jest Jego Imię.
Jego miłosierdzie przez wszystkie pokolenia
wobec tych, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia
rozproszył pyszniących się w sercu swoim.
Usunął z tronów możnych,
a wywyższył poniżonych.
Głodnych nasycił dobrami,
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą Izraelem,
przypominając o swym miłosierdziu,
jak obiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
ROZWAŻ!
Odpowiedzią Maryi na zbawcze dzieło Boga jest pokorne wyznanie, zawarte w Jej hymnie Magnificat: „wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmogący” (łac. Potens). Źródłem Jej duchowej mocy jest potęga samego Boga. Tak sprawdza się zasada, wyrażona w liście św. Pawła: „Bóg wybrał właśnie to, co dla świata jest głupie, aby zawstydzić mądrych, i to co słabe w oczach świata, aby zawstydzić mocnych” (1 Kor 1,27-28).
Mówiąc o własnych doświadczeniach apostolskich, przypomina on w innym liście wyrocznię otrzymaną od Boga: „Moc bowiem doskonali się w słabości. Wolę więc chlubić się raczej moimi słabościami, aby zstąpiła na mnie moc Chrystusa. Dlatego ze względu na Chrystusa raduję się z moich słabości, zniewag, niedostatków, prześladowań i ucisków. Kiedy bowiem jestem słaby, wtedy jestem mocny” (2 Kor 12,9-10).
I w tym przypadku Dziewica Maryja stanowi dla Kościoła najwspanialszy wzór apostolskiej mocy. Wszechmocny (Potens) „panujących (potentes) usunął z tronów, a wywyższył poniżonych” (Łk 1,52). To, czego Maryja nie doświadczyła w swoim ziemskim życiu, będzie źródłem duchowej mocy Kościoła. Na wzgórzu Golgoty widzimy Matkę Pana trwającą pod krzyżem w postawie niezachwianej ufności. Sztuka chrześcijańska w ten właśnie sposób wyróżnia Maryję od innych świadków męki Pańskiej, złamanych bólem.
Chrystus, jednorodzony Syn Boży, współuczestniczy w mocy Ojca. Uczniowie z Emaus wiedzą na początku tyle tylko, że był On „prorokiem potężnym w czynie i słowie przed Bogiem i wobec całego ludu” (Łk 24,19). Po Zmartwychwstaniu jednak moc Jego będzie odczuwalna w całym Mistycznym Ciele, którym jest Kościół. O ile Syn jest wszechmocny ze swej Boskiej natury, to Matce Jego można przypisać wszechmoc przez łaskę. Tradycja Kościoła nazwie Ją „wszechmocą błagającą”, ponieważ Jej modlitwa może wpływać na wszechmoc Syna, jak świadczy scena w Kanie Galilejskiej.
Piękną ilustrację tej prawdy znajdujemy w biblijnej Księdze Mądrości. Opisując obecność Bożej Mądrości w dziejach narody wybranego, natchniony poeta tak oto przedstawił jej wpływ na życie patriarchy Jakuba, protoplasty pokoleń Izraela: „Broniła go przed wrogami, pośród zasadzek wiodła bezpiecznie. W ciężkich zmaganiach obdarzyła zwycięstwem na dowód, że nad pobożność nie ma większej potęgi” (Mdr 10,12).
Wzory świętych Starego Przymierza, a nade wszystko postawa Maryi, „Panny możnej”, stanowią dla dzieci Kościoła niezawodny drogowskaz w ziemskim pielgrzymowaniu do wiecznej ojczyzny.
MÓDL SIĘ!
Panno można –
módl się za nami!
ŻYJ SŁOWEM!
W kantyku maryjnym poniżeni są przeciwstawiani możnym, a sytuacja jednych i drugich radykalnie zmienia się dzięki interwencji Boga. To On sprzeciwia się tym władcom (możnym), którzy swej władzy i siły używają w celu uciskania i podporządkowywania sobie innych, zaś bierze w obronę niesprawiedliwie poniżonych i skrzywdzonych. Warto zrobić sobie rachunek sumienia z tego, jak traktujemy słabszych, zależnych, podwładnych oraz tych, za których jesteśmy odpowiedzialni?
fot. uadyton.edu/
