Przyczyna naszej radości (Causa nostrae laetitiae)

2018-05-13

Wspomnieliśmy już przy pierwszym z wezwań Litanii („Święta Maryjo”), że średniowieczna interpretacja imienia Maryi znajduje potwierdzenie we współczesnych wyjaśnieniach jego etymologii. Wybitny biblista polski, ks. Aleksy Klawek, łączył wyjaśnienie imienia Mariam z przenośnym znaczeniem czasownika rawah, który w języku dawnych mieszkańców Kanaanu wyrażał ideę napojenia. Końcowy wniosek artykułu A. Klawka (z roku 1948) głosi, „że imię marjam oznacza dziecko (dziewczynkę), którego narodzenie napawa rodziców radością, że „Maria” jest causa nostrae laetitiae”.

Niezależnie od słuszności tych wywodów filologicznych, przyznać należy słuszność intuicji średniowiecznych czcicieli Maryi, którzy widzieli w niej przyczynę sprawczą radości chrześcijan. „Tak jak nasze ciało odznacza się życiową energią i duchem, tak Twe najświętsze imię nieustannie, w każdej okazji, miejscu i czasie przez Twe sługi wymawiane, nie tylko jest znakiem, ale i przyczyną życia, radości i pomocy” – wołał św. German I, patriarcha Konstantynopola w VIII wieku.

Ewangelia św. Łukasza już w scenie Zwiastowania akcentuje radość, jaka przez pośrednictwo Matki Pana stanie się udziałem ludzkości. Pozdrowienie anielskie zaczyna się od wezwania: „Raduj się, łaski pełna: Pan z tobą” (Łk 1,28). Słowa te nawiązują do proroctwa, które niegdyś Sofoniasz skierował pod adresem Jerozolimy, przynosząc jej pomyślne wieści: „PAN jest pośród ciebie! Nie będziesz się już lękać złego!” (So 3,15). W obu przypadkach chodzi o nadejście obiecanego Mesjasza. To, co w czasach proroka zapowiadało upadek wrogiego imperium Asyrii (VII wiek przed Chr.), stało się dzięki Maryi rzeczywistością w znacznie głębszym wymiarze: Dobra Nowina wypełnia się w Jej osobie, stając się Ciałem. Przyczyną Jej radości jest wcielenie Syna Bożego, który niesie zbawienie światu.