Królowa świata (Regina mundi)
2018-10-20
Ostatnie wezwanie Mistycznej katedry nie jest jeszcze oficjalnie śpiewane w litanii loretańskiej.
Jest jednak od dawna obecne w świadomości Ludu Bożego. Potwierdza to list apostolski św. Jana
Pawła II o Różańcu świętym.
CZYTAJ!
Łk 1,26-38 (BP)
W szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do miasta galilejskiego, zwanego Nazaret, do dziewicy poślubionej
mężczyźnie imieniem Józef, z rodu Dawida. Dziewicy było na imię Maryja. Anioł
przyszedł do Niej i powiedział: „Raduj się, łaski pełna, Pan z Tobą”. Ona zmieszała się na te słowa i
rozważała, co znaczy to pozdrowienie. Wtedy anioł powiedział do Niej: „Nie
bój się, Maryjo, bo Bóg Cię obdarzył łaską. Oto poczniesz i urodzisz syna,
i nadasz Mu imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego,
a Pan Bóg da Mu tron Jego ojca Dawida. Będzie królował nad domem Jakuba na
wieki, a Jego królestwo nie będzie miało końca”. Wtedy Maryja zapytała anioła:
„Jak się to stanie, skoro nie znam pożycia małżeńskiego?”. Anioł Jej odpowiedział: „Duch
Święty zstąpi na Ciebie i osłoni Cię moc Najwyższego; dlatego Święte, które
się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. Oto Twoja krewna Elżbieta pomimo starości
poczęła syna i jest już w szóstym miesiącu, chociaż uważa się ją za
niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. A Maryja tak odpowiedziała: "Jestem służebnicą Pańską; niech mi się stanie według twego słowa”. Wtedy odszedł
od Niej anioł.
ROZWAŻ!
List apostolski św. Jana
Pawła II o Różańcu podkreśla prawdę, że Kościół
czci Maryję jako Królową: „Do tej chwały, w której od momentu wniebowstąpienia Chrystus zasiada po
prawicy Ojca, również Ona zostanie wyniesiona z chwilą wniebowzięcia, aby
antycypować to, do czego przeznaczeni są wszyscy sprawiedliwi przez
zmartwychwstanie ciał. Wreszcie ukoronowana w chwale – jak to widać w ostatniej
tajemnicy chwalebnej – jaśnieje Ona jako Królowa aniołów i świętych,
antycypacja i szczyt rzeczywistości eschatologicznej Kościoła” (Rosarium Virginis Mariae, 23).
Św. Jan Paweł II nawiązuje tu do nauczania swego poprzednika na stolicy
Piotrowej, św. Pawła VI: „Uroczystość Wniebowstąpienia ma swoje świąteczne
przedłużenie w obchodzonym osiem dni później wspomnieniu Najświętszej Maryi
Dziewicy Królowej. W tym dniu kontempluje się Tę, która siedząc obok Króla
wieków, jaśnieje jako Królowa i wstawia się jako Matka” (Marialis cultus, 6).
Istotna jest tu wzmianka o tym, że Maryja jako Królowa zasiada obok Króla
wieków. W ten sposób królowanie Maryi zostało ukazane w łączności z królowaniem
Chrystusa, wysłużonym na krzyżu.
Maryja jako Królowa Wszechświata uczestniczy więc w królowaniu swego
Syna, któremu Ojciec niebieski przekazał wszelką władzę na niebie i na ziemi.
Jej panowanie nie jest suwerenne, ale zakorzenione w królowaniu Chrystusa. To
On jest Królem Wszechświata; Jemu dana jest wszelka władza na niebie i na ziemi(Mt 28,20) i Jemu wszystko zostało
poddane. Maryja, na mocy swego macierzyńskiego związku z Chrystusem Panem, jako
pierwsza otrzymała udział w tym powszechnym królowaniu. Jej godność Królowej
Świata nie jest tylko zaszczytem lecz zadaniem do spełnienia. Historia uczy, że
zadanie to Matka Chrystusa wiernie realizuje przez wieki.
Biblijną ikoną królewskiej funkcji Maryi jest przede wszystkim Łukaszowa
scena Zwiastowania w Nazarecie (Łk 1,26-38). Teologia tej perykopy mszalnej
skupia się wokół kilku tematów, na których św. Jan Paweł II oparł swoją
mariologię. Należą do tych tematów: dziewictwo Maryi i Jej Boże macierzyństwo,
a także pełnia łaski oraz pokorna zgoda na wypełnienie woli Bożej w duchu
głębokiej wiary.
Ponieważ królowanie Maryi jest zakotwiczone w królowaniu Chrystusa nad
światem, stąd także każdy człowiek przynależący do królestwa Chrystusowego
przynależy także do królestwa Maryi. Jest to królestwo Boże już zapoczątkowane
na ziemi, choć jeszcze nie w pełni widoczne. Kto więc może się czuć
uczestnikiem tego królestwa? Do królestwa Bożego należą ci, którzy „szukają
sprawiedliwości”, starają się o jej realizację w świecie. Oczywiście, każdy z
nas obciążony jest grzechem. Stąd naszym pierwszym zadaniem jest pokorne
uznanie swego grzechu i prośba o przebaczenie. Do królestwa Maryi należy ten,
kto mimo swych grzechów wciąż szuka sprawiedliwości. Ona z wiarą przyjęła Boże
orędzie, które nie tylko zmieniło bieg Jej życia, ale też bieg historii świata.
Dlatego pokorna Służebnica Pańska czczona jest dzisiaj jako Królowa
Wszechświata.
MÓDL SIĘ!
Królowo świata -
módl się za nami!
ŻYJ SŁOWEM!
Zakończenie rozważań poszczególnych wezwań litanii loretańskiej jest dobrą okazją, by uświadomić sobie jak istotne jest w pobożności maryjnej słuchanie słowa Bożego: "Nie chodzi bowiem o przywoływanie na pamięć informacji, ale o to, by pozwolić Bogu mówić" - przekonywał św. Jan Paweł II (Rosarium Virginis Mariae, 30). Papież jednak zalecał, by słowo Boże "odpowiednio objaśnić krótkim komentarzem". Warto więc powracać do tych rozważań w rytmie lectio divina podczas tradycyjnych nabożeństw maryjnych.
ks. Antoni Tronina
fot. Regina mundi
